واقع بینی یا واقع نگری به معنی مشاهده وقایع است، آنگونه که اتفاق افتاده اند، بی آنکه خود را در ورطه خوش بینی ساده لوحانه یا بدبینی نابجا بیندازیم. مکمل واقع بینی، حس نیک بینی است. نیک بینی به معنی توجه کردن و دیدن جنبه مثبت هر چیز و هر رویدادی است. این حس یکی از عواملی است که مانع بروز تلخکامی در زندگی میشود. چرا که بدبین از حق بینی محروم است...
زندگی معنا دار است و هستی بی هدف نیست. ما نه زاییده اتفاقیم و نه به عدم باز می گردیم. وجود انسان، تنها به این جسم بیولوژیکی محدود نمی شود و ویژگی ضمیر آگاهش آن گونه است که نمی توان او را صرفا حاصل فعل و انفعالات شیمیایی سلولهای عصبی دانست. هر چند که ارگانیزم بیولوژیکی انسان یا جسم، خود از شگفتی های خلقت است، اما وجود حقیقی انسان چیزی ورای آن است...