در استادیوم...

دیروز که داشتم مطلب راجع به بازی ایران می‌نوشتم می‌خواستم یه چیزی هم از خود استادیوم بنویسم ولی یادم رفت.

ما یه پسر دایی کوچولو داریم که اسمش کسری است. کسری ۸ سالشه و عاشق فوتبال و پرسپولیسه. عشقشم علی کریمی و علی داییه. یه بار این اواخر بعد از اینکه ما با علی دایی عکس گرفتیم روی حساب چشم و هم چشمی رفته بود مغازه علی دایی و باهاش عکس گرفته بود. عکسشو می‌تونین بینین. 

بعد کسری خیلی دوست داشت که بیاد استادیوم. خلاصه باباش رضایت داد که بیاد استادیوم. من هم با کسری و باباش رفته بودم این بازی رو نگاه کنم. خلاصه تا وقتی بازی مساوی بود تماشاچی‌ها تشویق می‌کردن و بازی رو نگاه می‌کردند و اصلا من خودم هیچ حرف زشتی نشنیدم. ولی از دقیقه‌ای که ایران گل رو خورد چشمتون روز بد نبینه. ناموسی ترین فحشهای روی زمین رو نثار بازیکنا و مربی و بقیه می‌کردن. من هم زیر چشمی یه نگاه به کسری نگاه می‌کردم که داشت با تعجب با این فحشها آشنا میشد و یه نگاه هم به باباش که داشت حرص می‌خورد و کاری هم نمی‌تونست بکنه. یه بار هم به یکی که بغل ما بود و خیلی داشت خودشو با فحش خفه می‌کرد، گفت آقا بچه کوچیک هست. یارو هم جواب داد خب به ...م که بچه نشسته این ....ها رو باید فحش داد!!
یه نگاه به قیافه این بابایی که پشت سر منه بکنین خودتون متوجه میشین که چه جوی بود!!
خلاصه کسری بعد از بازی کلی خوشحال بود ولی فکر کنم این دفعه که کسری از دستم ناراحت بشه به جای خر و الاغ فحشهای ناموسی باید بشنوم...