بازهم شکست! بازهم طی کردن بیشتر راه سقوط! و باز هم المپیک برای ما دست نایافنتی شد.
شکست مفتضحانه تیم امید ایران با آن همه ستاره درخشانی که خیلی از آنها از اعضای ثابت تیم بزرگسالان هم هستند مقابل چین تمام اما و اگرها را تمام کرد و تمام امیدها را ناامید.
محمد مایلی‌کهن، سرمربی تیم و مقصر دوم این شکستها قبل از بازی با چین اعلام کرده بود، اینجا سرزمین شانس من است. اما در سرزمین شانس، 3-1 زانو زد. وای به بازی در سرزمین بدشانسی! آقای مایلی کهن. اگر سال 1997 هم که چین را در دالیان وقتی 2-0 عقبید با چهار گل شکست می‌دهید چندان این پیروزی را به حساب خودتان نگذارید. همه می‌دانند در آن بازی به لطف درخشش هافبک جوان تیم مهدی مهدوی کیا که دو گل استثنایی زد دیوار چین فرو ریخت و گرنه تیم شما همان تیم دست و پا بسته‌ای بود که 2 گل از چین دریافت کرد.
مایلی‌کهن که بتازگی در کارنامه‌اش موفقیت ندارد، قبل از بازی با کره هم برای تضعییف روحیه حریف گفته بود که هرگز با تیمهایی که مربی بوده‌ام مقابل کره شکست نخورده‌ام. آن شکست 1-0 در تهران هم تقدیم به شما تا دیگر از این ادعاها نکنید!
در تعطیلات نوروزی که اخبار ورزشی را مستمر پی‌گیری نمیکردم، یکبار لابلای خبرها شنیدم که محمد مایلی‌کهن در واکنش به صحبتهای علی کفاشیان معاون سازمان تربیت بدنی که عنوان کرده بود در تیمهای ملی باید از مربی خارجی استفاده کرد، گفته بود مگر مربی خارجی چه چیزی دارد که ما نداریم!! آقای مایلی کهن در جواب سوال شما فقط یک مثال می‌زنم. برانکو با تیمی که خیلی از عناصرش شبیه تیم شما بود در خاک کره، همین تیم را شکست داد و به فینال بازیهای آسیایی رسید. ولی شما در خاک تهران 1-0 باخته‌اید و ادعایتان گوش فلک را کر کرده‌است.
اما من مایلی کهن را مقصر دوم این حذف زودهنگام می‌دانم. فدراسیون فوتبال و شخص محمد دادکان باید مقصر اصلی قلمداد شوند. در حالی که سازمان تربیت بدنی هزینه استخدام هر مربی خارجی را برای تیمهای ملی تقبل کرده است، محمد دادکان به شدت با آن مخالفت می‌ورزد. 1سال پیش تیم ملی را به یاد بیاوریم که در زمان شاهرخی تیم ملی ما به چه فضاحتی بازی می‌کرد و دادکان بازهم از این مربی داخلی حمایت می‌کرد. اگر در آن زمان فشار سازمان تربیت بدنی و مطبوعات نبود معلوم نبود الان چه بر سر تیم ملی آمده بود. لاقل تیم ملی با برانکو خوب نتیجه گرفت.
باور کنیم که تیمهای ملی با مربیان وطنی حرفی برای گفتن در مقابل حریفان قدرشان در آسیا ندارند. باید مربی خارجی استخدام شود. مردم ما از فوتبال ملی نباید دلزده شوند. باید با قدرت‌نمایی در آسیا و حتی جهان فوتبالمان را به رخ بکشیم. اسم این چند بازیکنی را که می‌آورم را به خاطر بیاورید: محرم نوید کیا، ایمان مبعلی، حسین کعبی، آرش برهانی و ... حیف از اینها که در المپیک غایبند. بازهم یک تیم پر امید بر اثر اشتباه مسئولان بی امید شد.
آقا بهزاد لطفاْ از مسايل اعصاب خرد کن چيزي ننويس
اینا حقایق تلخ فوتبال مملکتهو واقعا تاسف باره
فوتبال و خیلی چیزا رو نمیشه با توسل و دعا و ... جلو برد. باید به علم روز دنیا مجهز شد...
به نظر من مایلی کهن نمی تونه معجزه کنه
در حال حاضر تیم ما ضعیف هست . تو همه رده ها.برا همینم می بازیم
با حرف شما موافق نیستم. همین تیم یک سال و نیم پیش در بوسان قهرمان شد. کره همین تیم ر آورده بود. پس تیم ما ضعیف نیست. مشکل از مربی و تدارکاته
بهزاد جون مشکل اینه که این آقای دادکان نمی خواد ریک عده عرق خور کارفر رو بیاره سر تیم ملی. بنده خدا حق داره فکر می کنه جوونای مردم اونم در رده سنی امید باید زیر دست اسوه اخلاق !!! آقای مایلی باشن و سینه بزنن( برنامه ۹۰ رو شاید دیده باشین که گزارششو پخش کرد)
باید بپذیریم که با دعا کسی تا حالا نه المپیک رفته.ونه با سسینهزنی تیمی به جام جهانی رسیده.هفت شهر عشق را دیگران گشتند.ما هنوز اندر خم........