وقتی که دیشب رونالدو آنگونه در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر در اثر لغزش پایش مصدوم شد و نقش زمین شد، یاد آن مصدومیت وحشتناک وی در بازی اینتر-لازیو در سال 2000 افتادم که باعث خانه نشینی یک و نیم ساله او شد. اما این بار با این مصدومیت اشک در چشمانم حلقه نزد. هر چند که رونالدو را از 17سالگیش و از جام جهانی 1994 دوست داشتهام ولی وقتی رونالدو تابستان گذشته دل همه هواداران اینتر را که یک سال و نیم دوری او را تحمل کرده بودند شکست و به تیم بی غیرتها(رئال مادرید) پیوست، این مصدومیت را آه هواداران اینتر میدانم. حالا رئال در بازی حساس مقابل بایرن دو بازیکن اصلی برزیلی خود را ندارد. بیچاره رئال... بیچاره رونالدو...
از مطلب قبلی خیلی ممنون ....
بارسلونا سرورشه!!!!!!!!!!!!!!!!
از مطلب بسیار علمی و نکته سنجانه شما کمال تشکر را دارم. (الکی)
. . . . که آه درون عاقبت سر کند .
از اینکه یکی در میون مطلب غیر ورزشی هم می نویسی خیلی خوبه
چه اشکالی داره یه ورزشدوست نظرات غیرورزشی خودشو بنویسه؟